"Ik heb al veel mensen het zwijgen opgelegd die zeiden dat ik niet kon winnen"

"Pas op voor Nader, pas op voor Nader, pas op voor Nader." Op RTP 2 en Eurosport 1, de twee zenders met Portugese televisierechten voor het WK in Tokio, veranderde de toon van het commentaar elke tien meter vanaf het moment dat de laatste rechte lijn begon. Daar lag Isaac Nader nog steeds op de vijfde plaats. Een paar meter eerder lag hij op de zevende plaats (en liep hij aan de binnenkant, dicht bij het touw). Betekende dat iets? Nee. Meer dan ooit had de atleet uit de Algarve vertrouwen in zichzelf, in zijn eindsprint, en in zijn vermogen om degenen die hem niet als potentiële medaillewinnaar zagen, te verrassen. Hij won geen brons of zilver, maar wel goud.

Er was veel emotie, veel tranen, veel knuffels voor zijn vriendin Salomé Afonso, die een dag eerder als twaalfde was geëindigd in de finale van de 1500 meter, en veel felicitaties voor de hele nationale delegatie die Portugals achtste wereldtitel vierde sinds Rosa Mota de marathon in Rome in 1987 opende. Isaac Nader had net de concurrentie verpletterd en zich met zijn bronzen medaille op de Europese Indoorkampioenschappen in Apeldoorn een plaats in de nationale atletiekgeschiedenis veroverd. Maar na alle formaliteiten en met de medaille om zijn nek (hoewel er pas donderdag een officiële ceremonie met het Portugese volkslied plaatsvond), was het duidelijk dat de atleet erin was geslaagd de medaille die hij op de laatste Europese Kampioenschappen in Rome niet had gewonnen, te "wreken".

"In de laatste 100 meter, denk ik, was ik zevende. Ik dacht dat ik tot het einde alles zou geven, omdat ik nog steeds wereldkampioen kon worden en omdat niemand me hoefde in te halen. Deze keer moest de finishlijn centraal staan; ik kon niet achterom kijken. Niemand kan Isaac vandaag verwijten dat hij achterom keek. Het ging tot de laatste meter. Ik weet niet eens met hoeveel tijd ik gewonnen heb; het gaat erom dat ik gewonnen heb. Uiteindelijk, met nog 200 meter te gaan, had ik energie, ik wist niet hoeveel ik nog in mijn tank had... Soms begrijpen mensen niet waarom ik achterom kijk. Als ik niemand kan inhalen, kijk ik in ieder geval achterom om mijn plek veilig te stellen. Dat gebeurde bij de laatste WK Shorttrack. Het is niet uit onzekerheid; het is een gewoonte die ik heb aangeleerd. Goed of slecht... het is wat het is. In de laatste 40 meter geloofde en dacht ik echt dat ik zoveel energie had dat ik mezelf verraste", vertelde hij aan persbureau Lusa.

"Ik kan nog steeds niet geloven wat ik uiteindelijk heb gedaan. Ik ben een beetje moe, maar heel blij. Het heeft lang geduurd voordat ik kon zeggen dat ik er echt in geloofde, dat het mijn droom was om een ​​medaille te winnen. Vandaag ben ik wereldkampioen. Er is maar één grotere titel: Olympisch kampioen worden. Ik heb al veel mensen het zwijgen opgelegd die zeiden dat Nader niet kon winnen. Maar die mensen doen er niet toe; wat telt, zijn ik, mijn familie, Salomé [Afonso] en mijn coach. Het is niet altijd makkelijk. Ik benader wedstrijden steeds meer als een wedstrijd, met minder zenuwen, minder intensiteit in de wedstrijd, en dat komt met ervaring, met mislukkingen. We hebben, met die minder gunstige resultaten, geleerd om kalm en geduldig te blijven," merkte hij op.

"Ik had nog 200 meter te gaan, ik had energie, maar ik wist niet hoeveel ik nog in mijn tank had. Er was een korte periode waarin de atleet achter me, aan de zijlijn, me vroeg om het hem niet te moeilijk te maken en me de laatste 100 meter af te remmen. Ik had de ruimte om met alles wat ik had te versnellen. Vandaag ben ik wereldkampioen geworden en heb ik geschiedenis geschreven. Dromen voeden alles, en je moet realistisch gezien de dag nemen zoals hij komt," concludeerde hij in de briefingruimte van het Nationaal Stadion van Tokio, dat geschiedenis had geschreven voor de Portugese atletiek tijdens de Spelen van Tokio 2020, toen Pichardo en Patrícia Mamona goud en zilver wonnen bij het hink-stap-springen.

De coach van Isaac Nader, Pascual Oliva, die eerder de Spanjaard Fermín Cacho coachte (Olympisch kampioen in 1992 en tweede in 1996, met twee WK-medailles en een Europese titel, beide op de 1500 meter atletiek voor mannen, maar dan in de jaren negentig), uitte ook zijn tevredenheid over een titel die ontbrak in de carrière van de Portugese atleet… en in die van hemzelf als coach. "Op het EK van 2024 in Rome had hij een medaille moeten winnen. Die kans werd hem afgenomen en hij won niet. Na een trainerscarrière van 40 jaar is dit de kers op de taart. Ik help graag mensen die geholpen willen worden; dat doe ik, en ik zet me ervoor in. Ik ben met pensioen en ik denk dat dit jaar al voorbij is, met de medailles van Isaac Nader en Salomé", aldus Oliva.

"We arriveerden niet in goede vorm op de Olympische Spelen in Parijs, omdat er na Rome niet genoeg tijd was. Er waren andere wedstrijden, clubwedstrijden, enzovoort, en dat verhinderde ons om het werk te doen dat we moesten doen. Het was een ambitie en een kans, maar als we slecht arriveren, zijn we niet in de juiste vorm, dan gebeurt het niet. Zijn loopstijl vereist soms veel tempowisselingen, veel starts, omdat hij altijd op de juiste plek wil zijn, en dus verbruikt hij veel energie, en door die energie te verbruiken, betaalt hij uiteindelijk de prijs. Dat is wat er daar gebeurde, maar ook de evolutie van een atleet, die moet rijpen. Je kunt niet van 3:37 naar 3:30 minuten gaan en de medailles halen; je moet eraan wennen om dat in wedstrijden te doen, weten hoe je het lijden moet verdragen, dus het gebeurt zelden de eerste keer", legde Pascual Oliva uit aan persbureau Lusa.

Tot slot sprak Domingos Castro, die de eerste delegatie naar de wereldkampioenschappen leidt en een van de twee Portugese atleten was die in 1987 een medaille wonnen bij de eerste nationale podiumplaats, zijn trots uit over iets waar Isaac Nader al lang naar streefde. "Isaac verdiende deze medaille, meer dan wie dan ook. Voor zijn toewijding, omdat hij buitengewone dingen heeft gedaan. Hij verdiende deze medaille. Dit zal ons enorm helpen. Moge iedereen zijn ogen op deze medaille gericht houden, want we hebben de kans om meer te winnen. Het zal ons enorm helpen, en ik doe nogmaals een beroep op de regering om onze sport onder de loep te nemen. We hebben kracht, jeugd en een fantastische generatie, maar we hebben steun nodig. Ik hoop dat deze medaille iedereen wakker schudt en die steun aanwakkert. Isaac is een van de beste ter wereld en is daarom een ​​medaillekandidaat," benadrukte hij.

"Met grote trots feliciteert de president van de republiek Isaac Nader met het behalen van de gouden medaille op de 1500 meter tijdens de wereldkampioenschappen atletiek, die momenteel plaatsvinden in Tokio, Japan. In een spannende race toonde de Portugese atleet al zijn kwaliteiten en vastberadenheid, met een finish die alleen door grote atleten kan worden bereikt. Isaac Nader sluit zich hiermee op briljante wijze aan bij de gelederen van andere landgenoten die de hoogste trede op het wereldpodium hebben bereikt en hun stempel hebben gedrukt op de geschiedenis van de atletiek en de nationale sport. Namens Portugal en het Portugese volk bedankt president Marcelo Rebelo de Sousa de atleet, zijn coachingteam en de Portugese Atletiekfederatie voor al hun harde werk en toewijding, waardoor we de nationale vlag in Tokio kunnen zien hijsen onder het geluid van 'A Portuguesa'", schreef Marcelo Rebelo de Sousa, president van de republiek, in een officiële verklaring.

"Fantastisch, Isaac Nader, een ongelooflijke demonstratie van de wil om te winnen en tot het einde te vechten! Wéér een wereldkampioen, in dit geval op de 1500 meter, met een opmerkelijke prestatie op de WK atletiek in Japan. Gefeliciteerd!", schreef Luís Montenegro, premier van Portugal. "Isaac Nader is een goudenmedaillewinnaar! De atleet is wereldkampioen op de 1500 meter voor mannen op de WK in Tokio. Gefeliciteerd, Isaac! Een fantastisch resultaat dat de nationale sport eer aandoet. Heel erg bedankt!", reageerde Margarida Balseiro Lopes, minister van Cultuur, Jeugd en Sport, eveneens op X.